Wydarzenia

W dwunastu gablotach przedstawiono sylwetkę jednego z najwybitniejszych polskich  aktorów teatralnych i filmowych – Krzysztofa Kolbergera (1950 – 2011).

Aktor urodził się i wychował w Gdańsku. Tajniki warsztatu aktorskiego zgłębiał w warszawskiej PWST. Po uzyskaniu dyplomu, w październiku 1973 roku, zadebiutował na scenie Teatru Śląskiego   im. S. Wyspiańskiego w Katowicach, gdzie spędził jeden sezon. Jeszcze w tym samym roku wrócił do Warszawy, gdzie otrzymał angaż w Teatrze Narodowym. Po dwóch latach pracy zawodowej rektor PWST uhonorował go specjalną nagrodą przeznaczoną dla najwybitniejszych absolwentów.   Na deskach Teatru Narodowego  w Warszawie K. Kolberger działał do 1982 roku. Później grywał w teatrach: Współczesnym (1982-1984) i Dramatycznym (1987-1988). Przez dekadę (1990-2000) związany był z Teatrem Ateneum. W 1999 roku powrócił do Teatru Narodowego. Zasłynął z wielu kreacji teatralnych,  między innymi w "Niech no tylko zakwitną  jabłonie" oraz "Apetyt na czereśnie" według Agnieszki Osieckiej, w "Dzieciach mniejszego Boga" oraz "Cierniu proroczym" według Czesława Miłosza, "Weselu", "Wacława dziejach", "Dziadach", "Świętej Wiośnie - opowieści tancerza", "Mazepie", "Oleannie", "Fantazym", "Detektywie", "Scenach z życia małżeńskiego", "Tańcu śmierci". Równie ciekawe role stworzył w Teatrze Telewizji. Przez wiele lat współpracował z Adamem Hanuszkiewiczem. Zagrał również w wielu filmach fabularnych i serialach telewizyjnych. Po raz pierwszy stanął przed kamerą w 1974 roku - w serialu "Ile jest życia", Kolejne  występy to  w "Końcu babiego lata" (1974) i "Palace Hotel" (1977) Ewy Kruk, czy "Żołnierzach wolności" (1977) Jurija Ozierowa. W 1980 roku na plan zaprosił go Krzysztof Zanussi. Razem stworzyli dramat "Kontrakt". K. Kolberger  współpracował także z Kazimierzem Kutzem ("Na straży swej stać będę", 1983), Leszkiem Wosiewiczem ("Komblumenblau", 1988, "Kroniki domowe", 1997, "Rozdroże Cafe", 2005), Barbarą Sass ("Dziewczęta z Nowolipek", 1985, "Rajska jabłoń", 1986), Andrzejem Barańskim ("Dwa księżyce", 1994), czy Waldemarem Krzystkiem ("Ostatni prom", W latach 90. spróbował swoich sił jako reżyser teatralny. W 1992 roku, na zaproszenie dyrektora Sławomira Pietrasa,  przygotował "Krakowiaków i górali" według Bogusławskiego najpierw w Operze Wrocławskiej później Teatrze Wielkim w Warszawie i Poznaniu. W Szczecinie był reżyserem "Żołnierza królowej Madagaskaru" oraz sztuki dla dzieci "Królewna Śnieżka i krasnoludki".

/mm/