Wydarzenia

Zapraszamy na kolejne spotkanie waletntynkowe w cyklu Miłość w życiu sławnych osób. Tym razem przedstawimy życie uczuciowe Stefana Żeromskiego, którego „Dzienniki” stanowią lekturę niezwykle intymą, obfitującą w opisy młodzieńczych miłości autora . W programie spotkania wykład i projekcja multimedialna.

Stefan Żeromski (1864-1925) to jeden z najpopularniejszych pisarzy polskich, polski prozaik, publicysta, dramaturg, nazwany "sumieniem polskiej literatury", autor książek należących do kanonu lektur szkolnych: „Syzyfowe Prace”, „Ludzie bezdomni”, „Wierna rzeka”, „Siłaczka”, „Doktor Piotr”, „Przedwiośnie”. Wiele z nich zostało zekranizowanych. Jest on patronem kilku bibliotek w województwie zachodniopomorskim (MBP w Nowogardzie, MBP w Drawsku Pom.), gdyż wiele lat pracował jako bibliotekarz -od 1892 r. do 1897 jako bibliotekarz w  Muzeum Narodowym Polskim w Raperswilu w Szwajcarii , dokąd wyjechał z poślubioną jesienią 1892 r. Oktawią z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową, którą poznał w Nałęczowie ( w Szwajcarii napisał m.in.  „Syzyfowe Prace”, tam poznał Gabriela Narutowicza, Edwarda Abramowskiego).Po powrocie do kraju w  1897 r. pracował jako pomocnik bibliotekarza w  Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie pod okiem Tadeusza Korzona aż do roku  1904. Od 1905 r. działał w organizacjach demokratycznych  i socjalistycznych. W Nałęczowie z inicjatywy Pisarza założono Uniwersytet Ludowy, gromadził fundusze na budowę szkoły (m.in. przeznaczył na  ten cel honorarium za wydanie książki „Dzieje grzechu”, wówczas bardzo bulwersującej), organizował kursy dokształcające dla uczniów szkoły rzemieślniczej, w domu Żeromskich prowadzono ochronkę i tajną szkołę. Z powodu choroby (gruźlica) swojej i jedynego syna Adama rodzina często podróżowała m.in. przebywał na Capri, gdzie poznał pisarza Maksyma Gorkiego, w l. 1909-1913 przebywał w Paryżu, gdzie współdziałał z polskimi twórcami. Po powrocie do kraju osiedlił się w Zakopanem, by kontynuować kurację. W  1913 r. założył nową rodzinę z malarką Anną Zawadzką, z tego związku urodziła się  córka Monika.  Po wybuchu  I wojny światowej zgłosił się do Legionów Polskich – wcześniej już współpracował  z  Józefem Piłsudskim ,jednak nigdy nie brał udziału w walkach. Wrócił do Zakopanego i działał w pracach Naczelnego Komitetui Zakopiańskiego, a nawet przez krótki czas był prezydentem Rzeczypospolitej Zakopiańskiej. Bardzo przeżył śmierć 19-letniego syna Adama w 1918 r. Poświęcił mu publikację „Wspomnienie o śp. Adamie Żeromskim”. W wolnej Polsce Żeromski zajmował się sprawami promocji polskiego wybrzeża,  brał znaczący udział w życiu literackim, a także społecznym – m.in. wziął udział  (z Janem Kasprowiczem i innymi) w akcji propagandowej na Powiślu celem przyłączenia tych terenów do Polski. Spotykał się z mieszkańcami Kwidzynia, Sztumu, Iławy, Grudziądza i wielu innych miejscowości Warmii, Mazur i powiatów nadwiślańskich. Był inicjatorem powstania projektu Akademii Literatury, Straży Piśmiennictwa Polskiego a w  1925 r.-  założycielem i pierwszym prezesem polskiego oddziału PEN Clubu.  Jego patriotyczna działalność i gorąca miłość do  stron ojczystych stały się powodem stworzenia terminu „żeromszczyzna”, które określało konieczność  aktywnego włączania się w rozwiązywanie problemów społecznych, narodowych, współcierpienia. 

/mm/